Сурати муштарӣ
Мизоҷонро бо хидмат ба ҳайрат оред, мизоҷонро бо сифат ғолиб кунед
Дар солҳои охир, мо дар бисёр намоишгоҳҳо дар дохил ва хориҷи кишвар ширкат варзида, бо мизоҷон аз тамоми ҷаҳон дӯстӣ пайдо кардем ва робитаи дӯстонаи дарозмуддатро нигоҳ доштем. Новобаста аз он ки мизоҷони нав ё мизоҷони кӯҳна, мо тамоми кори аз дастамон меомадаро мекунем, то ба шумо хидмат ва ҳалли беҳтаринро пешниҳод кунем. Мо мутобиқсозии маҳсулотро қабул мекунем ва намунаҳои ройгон пешниҳод менамоем, шумо хуш омадед дар вақти дилхоҳ бо мо дар тамос шавед, мо бесаброна интизорем, ки бо шумо кор кунем!
