تفاوت لوله فولادی پیش گالوانیزه و گالوانیزه گرم، چگونه کیفیت آن را بررسی کنیم؟

تفاوت بینلوله پیش گالوانیزهولوله فولادی گالوانیزه داغ

1. تفاوت در فرآیند: لوله گالوانیزه گرم با غوطه ور کردن لوله فولادی در روی مذاب گالوانیزه می شود، در حالی کهلوله پیش گالوانیزهبه طور یکنواخت با روی روی سطح نوار فولادی توسط فرآیند آبکاری الکتریکی پوشانده می شود.

2. تفاوت های ساختاری: لوله گالوانیزه گرم یک محصول لوله ای است، در حالی که لوله فولادی پیش گالوانیزه یک محصول نواری با عرض بیشتر و ضخامت کمتر است.

3. کاربردهای مختلف: لوله های گالوانیزه گرم عمدتاً برای حمل مایعات و گازها مانند لوله های تامین آب، خطوط لوله نفت و غیره استفاده می شود، در حالی که لوله های فولادی پیش گالوانیزه عمدتاً برای ساخت محصولات فلزی مختلف مانند قطعات خودرو، خانه استفاده می شود. پوسته های لوازم خانگی و غیره

4. عملکرد ضد خوردگی متفاوت: لوله گالوانیزه گرم به دلیل لایه گالوانیزه ضخیم تر، عملکرد ضد خوردگی بهتری دارد، در حالی که نوار فولادی گالوانیزه به دلیل لایه گالوانیزه نازک تر، عملکرد ضد خوردگی نسبتا ضعیفی دارد.

5. هزینه های مختلف: فرآیند تولید لوله گالوانیزه گرم نسبتاً پیچیده و پرهزینه است، در حالی که فرآیند تولید لوله فولادی گالوانیزه نسبتاً ساده و کم هزینه است.

بازرسی کیفیت لوله فولادی پیش گالوانیزه و گالوانیزه گرم
1. بازرسی ظاهری
پرداخت سطح: بازرسی ظاهر عمدتاً به این موضوع مربوط می شود که آیا سطح لوله فولادی صاف و صاف است، بدون سرباره روی آشکار، تومور روی، آویزان جریان یا سایر نقص های سطحی. سطح لوله فولادی گالوانیزه خوب باید صاف، بدون حباب، بدون ترک، بدون تومور روی یا آویزان شدن جریان روی و سایر نقص باشد.

رنگ و یکنواختی: بررسی کنید که آیا رنگ لوله فولادی یکنواخت و یکنواخت است و آیا توزیع ناهموار لایه روی به خصوص در درزها یا مناطق جوش داده شده وجود دارد یا خیر. لوله فولادی گالوانیزه گرم عموماً سفید نقره ای یا مایل به سفید به نظر می رسد، در حالی که لوله فولادی پیش گالوانیزه ممکن است کمی روشن تر باشد.

2. اندازه گیری ضخامت روی
ضخامت سنج: ضخامت لایه روی با استفاده از ضخامت سنج پوشش داده شده (به عنوان مثال جریان مغناطیسی یا گردابی) اندازه گیری می شود. این یک شاخص کلیدی برای تعیین اینکه آیا پوشش روی مطابق با الزامات استاندارد است یا خیر است. لوله فولادی گالوانیزه گرم معمولاً دارای لایه روی ضخیم‌تری است که معمولاً بین 60-120 میکرون است و لوله فولادی پیش گالوانیزه دارای لایه روی نازک‌تری است که معمولاً بین 15-30 میکرون است.

روش وزنی (نمونه برداری): نمونه ها طبق استاندارد توزین شده و وزن لایه روی در واحد سطح برای تعیین ضخامت لایه روی محاسبه می شود. این معمولا با اندازه گیری وزن لوله پس از ترشی مشخص می شود.

الزامات استاندارد: به عنوان مثال، استانداردهای GB/T 13912، ASTM A123 و سایر استانداردها الزامات روشنی برای ضخامت لایه روی دارند و الزامات ضخامت لایه روی برای لوله های فولادی برای کاربردهای مختلف ممکن است متفاوت باشد.

3. یکنواختی لایه گالوانیزه
لایه گالوانیزه با کیفیت بالا دارای بافت یکنواخت، بدون نشتی و بدون آسیب پس آبکاری است.

پس از آزمایش با محلول سولفات مس هیچ تراوش قرمزی یافت نمی شود که نشان دهنده عدم نشتی یا آسیب پس از آبکاری است.

این استاندارد برای اتصالات گالوانیزه با کیفیت بالا برای اطمینان از عملکرد و ظاهر بهینه است.

4. چسبندگی قوی لایه گالوانیزه
چسبندگی لایه گالوانیزه یک شاخص مهم برای کیفیت لوله فولادی گالوانیزه است که نشان دهنده میزان استحکام ترکیب لایه گالوانیزه و لوله فولادی است.

لوله فولادی پس از واکنش حمام غوطه وری، یک لایه مخلوط روی و آهن با محلول گالوانیزه تشکیل می دهد و چسبندگی لایه روی را می توان با فرآیند علمی و دقیق گالوانیزه افزایش داد.

اگر لایه روی با ضربه زدن با پتک لاستیکی به راحتی جدا نشود، نشان دهنده چسبندگی خوب است.